Vorige maandag met mijn moeder naar een receptie geweest van Hotel Chamade (vlakbij Sint-Pietersstation). Ze had overdag gewoon gebeld om te laten weten dat ze ’s avonds eens zou langslopen, want ze wist op voorhand dat ze mij anders toch niet had meegekregen naar een dergelijk onding. Enfin, de marteling viel nog mee, vooral omdat we bij het weggaan nog een goed gevulde pic-nic-mand cadeau kregen (tot grote vreugde ook van Tessa en Henri).
Als voorwaarde had ik wel nog gesteld dat we daarna samen zouden gaan eten. Tessa was immers van wacht, en Henri was gaan slapen bij de schoonouders, dus ik zat –ochotte– moederziel alleen. En mijn moeder had nog nooit in de Bric en Brac gegeten.
Een traditionele pommeau en huisgemaakte sinaasappelwijn als aperitief, vergezeld van Niçoise olijfjes.
De voorgerechten: Ravioli van gerookte kippers, coulis van tomaat met kokkels (ikke) en Gaspacho van tomaat en komkommer, olijfolie en koriander (mijn moeder). De mooiste en de beste gaspacho ooit; ipv een soep was het meer iets van een tomatentartaar op je bord. Ik heb er maar een lepeltje van geproefd, maar ik ga binnenkort zeker terug enkel voor dit gerecht.
Hoofdgerecht: Tartaar van rund ‘à la minute’, met verse frietjes en frisse salade. En wij die lang dachten dat de beste steak tartaar van bij de Café Theatre kwam.
We’ll be back. Real soon.