Ziet, ik ben al de ganse dag in de keuken bezig. De rode draad voor vanavond is Jeroen Meus, en ik vermoed dat die ook in menig andere Vlaemsche huishoudens door de keuken loopt. Binnenkort krijgt u van mij het recept voor het dessert, dat onrechtstreeks een beetje met Meus in verband te brengen is. Geniet van uw oudejaarsavond! Ik zie u terug aan de andere kant.
Maand: december 2010
3D
Al doet de industrie er alles aan om het concept aan de consument te verkopen, toch werd 3D televisie gisteren door CNN als tweede geplaatst in de lijst van 10 biggest tech fails of 2010. De nieuwste televisies en blu ray spelers hebben het bijna standaard ingebouwd (tegen eind 2011 zal het wel zover zijn), en in de cinema valt er helemaal niet meer aan te ontsnappen.
Gisteren kregen wij in Kinepolis zo’n rood-groene bril op onze neus gedrukt –willens nillens in mijn geval. Ik moet ergens een afwijking op mijn oog hebben, want de linkerkant (rood) was voor mij merkbaar –en vooral hinderlijk– donkerder dan de rechterkant. De film bleef veel minder scherp dan een gewone 2D film, en ik heb het ding dan ook regelmatig afgezet –wat vaak niet veel scheelde op de scherpte van het beeld.
Het is aan mij niet besteed, al bevat het zeker potentieel. De huidige uitwerking is gewoon niet comfortabel genoeg, maar het zal wel niet (té) lang duren eer ook daar iets op wordt gevonden waarschijnlijk?
(Ik schrik telkens van de kost van zo’n cinemabezoek. 32 euro voor drie tickets, en daar kwam dan nog een minizakje snoep en een ijsje bij voor 15 euro.)
Spark of Being
Een tijd geleden zat ik in deSingel om er naar het project Spark of Being van Dave Douglas & Bill Morrison te kijken en te luisteren. De film is een hervertelling van het Frankenstein verhaal in een filmconcept van Bill Morrison, aan de hand van oud en nieuw gecreëerd beeldmateriaal. Het concert was erg goed –zelfs al was het geluid niet echt optimaal te noemen in die veel te grote Blauwe Zaal in deSingel.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=Jq4f7HT3wNE&fs=1&hl=en_US]
De film werd voor het eerst getoond op 24 april aan de Stanford universiteit in Californië, waar Dave Douglas en zijn Keystone groep toen artists in residence waren. De muziek kaderde er binnen het omvattend filmproject dat de universiteit aan Bill Morrison opgedragen had. Morrison, een avantgarde filmmaker die heeft samengewerkt met componisten gaande van Dave Douglas en Vijay Iyer tot minimalisten als John Adams, Gavin Bryars en Steve Reich, werd een klein decennium geleden de hemel in geprezen om zijn film Decasia waarin hij fragmenten halfvergane film aan elkaar last. (De film is bijna niet te verkrijgen; op amazon vragen ze exorbitante bedragen voor de dvd, maar misschien hebt u geluk en kan u hem van ergens downloaden.)
Spark of Being is alsnog niet verkrijgbaar op dvd (al werd er blijkbaar wel een dvd gemaakt), maar hopelijk komt het er nog van. Het is een fascinerende belevenis, en de muziek tilt het beeldverhaal zeker tot een hoger niveau. Wel te verkrijgen is de filmmuziek, uitgebracht in drie delen: Soundtrack, Expand en Burst. Verkrijgbaar in een cd-box, als download (flac en mp3), en Expand is als enige ook verkrijgbaar op vinyl.
Soundtrack is zoals de titel laat vermoeden de muziek bij de film van Morrison; Expand is een uitwerking van de thema’s voor de film los van de beknellende maar noodzakelijk timing daarvoor; en Burst bevat de thema’s die niet in de film werden gebruikt. De muziek is onbetwist jazzy, met niet overheersende electronica invloeden. Het Frankensteinverhaal uit de film bevindt zich veel dichter bij het origineel van Mary Shelley (vs de vermonsterlijking in de gepopulariseerde versies achteraf), en legt veel meer nadruk op de zoektocht en vertwijfeling. Dat gegeven treedt ook duidelijk naar voor in de muziek, waardoor de klemtonen veel subtieler en (dus) minder dramatisch zijn dan men van zo’n onderwerp kan verwachten. De niettemin vaak stuwende muziek werd samen met de film ontwikkeld. Door de voortdurende brainstorm tussen Morrison en Douglas kwam men tot een heel organische en hechte uitwerking van het project.
De albums van Spark of Being zijn in hun verschillende uitvoeringen rechtstreeks te koop op de Greenleaf Music site.
Stromen
Sinds vandaag staat hier een blu ray speler. Niet dat ik daar per se in geïnteresseerd was, maar dat ding was goedkoop en het speelt zowat elke blinkende schijf af die ik het voed (met uitzondering van DVD-A en SACD, twee redelijk dode formaten). Belangrijker nog is dat het zich bovendien draadloos op het thuisnetwerk aansluit. Dat allemaal tot grote vreugde van Henri, die zich algauw op deze kans heeft geworpen gelijk een rugbyspeler om de nog onbekeken episodes van Unnatural History van de mediaserver naar de televisie te laten streamen.
Dit decennium betekent het einde voor al die ‘moderne’ mediadragers, maar daar was u zelf ook al uit, vermoed ik.
Een kleurke per maand
Vroeger, toen ik nog een drukbezet mannemens was, hield ik een geschreven agenda bij. Van (tand)arts tot zwemles, het stond er allemaal in –niet dat ik ooit zwemlessen heb gevolgd, enfin, toch niet in de laatste dertig jaar. Nadien volstond een digitale planner, ook al omdat ik van dag tot dag leef, en ik enkel de hoogstnoodzakelijke dingen in die planner opneem. Concerten en andere activiteiten die voor de rest van het gezin planmatige implicaties kunnen hebben. Als ik dan naar zo’n concert ga, heb ik een zo’n klein zwart moleskine notebook mee om schijnbaar willekeurige impressies in neer te schrijven. Achteraf blijken die vaak ook helemaal willekeurig te zijn geweest, of op zijn minst onontcijferbaar –u zou gedacht hebben dat ik arts was i.p.v. een jazzliefhebber als u één zo’n boekje onder ogen kreeg.
Het probleem is dat ik een hoop dergelijke boekjes heb, dat ik niet meteen de meest georganiseerde mens op deze aarde ben, en dat die boekjes (1) verloren raken en (2) niet echt chronologisch volgbaar zijn. Het zou helpen als ik er een datum bijschreef natuurlijk, maar behalve ongeorganiseerd, ben ik ook lui.
En ziet nu wat de kerstman mij bracht: twaalf zo’n notebooks, die eigenlijk agenda’s zijn, met één boekje per maand, en in een verschillende kleur per maand. Eén blad per dag, dus ik ga enkel nog op de festivaldagen, wanneer er meer dan één concert per dag is, een beetje in de problemen komen –dat is althans de theorie. Ik ben wreed content. En als u eens niet weet welke maand we zijn, dan vraagt u mij op zo’n concert gewoon naar de kleur van mijn boekske.
TV-dag
Na een… ahem… Planningsvergadering, hebben we ons voor de tv neergevlijd, en daar liggen we nu nog altijd. Morgen worden we weer actief, zo hebben we op die ‘vergadering’ afgesproken. (Of was het volgende week maandag?)
Festen
(Het had ook 24 Hour Party People kunnen zijn.)
Fröhliche Weihnachten
Met al die ontdopingen en afkeerselen van de Kerk vraag ik mij af: viert u nog Kerstmis?
Stray Dogs – Intangible States (redux)
Herinner u deze vermelding? Het is gelijk niet van mijn gewoonte om twee keer over hetzelfde te berichten, maar ik merkte op hun facebook pagina dat de mannen van Stray Dogs (& Legoman) hun cd klaar hadden, in tijd voor de feestdagen. Het kleinnood werd reeds aangekondigd op het concert in de Minard destijds (en ik vermoed ook op de andere concerten).
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=Fql7DJHsUrw&fs=1&hl=en_US]
Intangible States moet eigenlijk live gezien (meegemaakt) worden, maar de muziek is enorm genietbaar ook zonder het visuele wonderspel (en van immens betere geluidskwaliteit dan in het zelfopgenomen fragment hierboven). Eigenlijk jammer dat er geen dvd beschikbaar is, maar dat is natuurlijk lang niet zo vanzelfsprekend als we wel zouden wensen. Het visuele aspect werd evenwel niet uit het oog verloren, want aan de verpakking van het album werd de grootste zorg besteed. Yannick Jacquet (ofte video-kunstenaar Legoman) stond in voor de schitterende vormgeving.
Het album kan digitaal gekocht worden in een keure van formaten (AAC, mp3, FLAC) voor ocharme 6 euro, maar het zou zonde zijn om niet dat beetje extra uit te geven voor de cd in die prachtige verpakking, beschikbaar voor 12 euro (verzendkosten inbegrepen)
Het blijft mij verbazen hoe goed de muziek overeind blijft ook zonder schouwspel –jawel, de muziek heeft soundtrackallures maar mist niet de visuele climax die daarbij vaak een noodzaak is. Undercurrent is misschien een beetje een vreemde eend in de bijt, maar de rest van de muziek is zeer gevoelsmatig en aanspreekbaar. Verwacht geen overstemmende noise, maar een coherent klanklandschap dat soms wat laat denken aan de associatieve muziek van pakweg Gavin Bryars (damn, het is lang geleden dat ik daar nog eens naar geluisterd heb).
Puike prestatie.
Intangible States van Stray Dogs + Legoman, te koop in digitale versie (6 euro) en in cd-versie (12 euro). Steun de artiest(en)!
Look At What The Light Did Now
Een week geleden dook een post met bovenstaande titel op in mijn nieuwslezer –vier dagen later zat het album reeds in de bus. Look at What the Light Did Now is een documentaire over Canadese muzikante Leslie Feist, die in 1999 debuteerde met Monarch (Lay Your Jewelled Head Down), in 2001 opgevolgd met Let It Die. De echte doorbraak kwam er in 2007 met The Reminder, en specifiek met het nummer 1234 dat gebruikt werd in de commercial voor de Apple iPod nano. Sindsdien heeft ze geen nieuw album meer opgenomen. In de Canadese pers verklaarde ze destijds dat ze bewust een rustpauze wou inlassen om uit de druk van het onverwachte succes weg te geraken.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=1l7xfuu8ja8&fs=1&hl=en_US]
Edoch, begin december verscheen Look at What the Light Did Now (dvd + bonus cd), nadat de film eerst (sinds september) werd getoond in een aantal arthouse cinema’s. De documentaire vertelt het verhaal van de totstandkoming van The Reminder, en werd gedraaid door Anthony Seck, een filmmaker en muzikant die onlangs nog in de Vooruit in Gent was om er te spelen in Sam Shalabi’s Egyptian Light Orchestra. Er wordt gewerkt met verschillende filmformaten en filmtypes (de film werd gemaakt in super 8 (analoog dus) maar er zitten ook een paar digitaal gefilmde stukken in), maar dat gaat allemaal heel organisch in elkaar over.
De kracht van de documentaire zit zeker ook in de creatieve manier waarop met de inhoud is omgesprongen. Er wordt veel achtergrondinformatie gegeven over het creatieve proces; flarden interviews worden afgewisseld met stukken concert of muziekopnames; en er wordt een zekere nadruk gelegd op de motivatie en de samenwerking van iedereen die bij het Feist gegeven betrokken is. Geen saaie bedoening, maar een voortdurend evenwicht tussen informatie en muziek. Het is onwaarschijnlijk hoeveel werk in de ontwikkeling van zowel de cd als de tournee van The Reminder die erop volgde is gestoken. Let ook op het fantastische lichtspel dat Clea Minaker voor die tournee heeft ontworpen.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=yPkKacaGaGY&fs=1&hl=en_US]
De film eindigt met bovenstaand duet van Leslie Feist en Kyle Fields (van Little Wings). Aanrader!