frambozenmuffins

“Henri jong, wit is uit de mode naar het schijnt.”

Hij kijkt mij even niet begrijpend aan.

“Sinds de middeleeuwen tot lang daarna was een witte huid een teken van adel”, leg ik uit. “Het gewone volk moest immers op den akker noeste arbeid verrichten, en de hofdames beschermden zich met parasols en trachtten op allerhande andere manier hun huid zo bleek mogelijk te houden. Op den duur bepoederden ze hun gezicht tot een bleekheid waarvan een lijk jaloers zou worden.”

So what, vertelt zijn blik mij.

Ik klop kameraadschappelijk op zijn knie en veer recht. “Kom,” zeg ik, “de middeleeuwen zijn voorbij. We gaan boodschappen toen. Dan komt ge ook nog eens buiten.”

“Papaaa”, protesteert hij, onderwijl een half-schalkse maar veelbetekenende blik naar buiten werpend, waar de wolken dik opeengepakt de hemel bedekken. “Er is niet eens zon!”

“Des te beter,” antwoord ik, “dan zijn we op tijd buiten tegen dat de zon er is.”

Een goed kwartier later staan we voor de ingang van de Safeway, als de eerste druppels uit het wolkendek vallen. “Ha!”, roep ik triomfantelijk uit, “ge ziet dat we op het goede moment vertrokken zijn.”

Het is imperatief om niet alleen tijdens het weekend uw inkopen in Safeway te doen. Niet alleen omdat iederéén zijn inkopen in het weekend doet, maar ook omdat Safeway de koopjes voor tijdens de week bewaart. Buy one, get two!, schreeuwt het etiket mij vanuit de versafdeling toe. Ik laad snel twee dozen frambozen en twee dozen bosbessen bij in mijn mandje en begeef mij naar de kassa. “My, that’s one healthy basket,” zegt de man die voor mij twee sixpacks Miller afrekent, en naast het fruit ook mijn romaine, broccoli en wortels voorzichtig monstert alsof hij elk moment door een plots verlangen naar fruit en groenten kan besmet worden.

2 x 340g (12 oz) frambozen en 2 x 510g (18 oz) bosbessen: dergelijke hoeveelheid fruit vraagt om gebak. Ik ging shoppen op het internet, maar kwam al gauw bij een oude bekende terecht. In mei 2007 postte Deb van Smitten Kitchen een recept voor Raspberry-Topped Lemon Muffins. Citroenen had ik niet in huis, en karnemelk ook al niet, maar ik heb me grotendeels op haar recept gebaseerd voor het maken van mijn frambozenmuffins.

Benodigdheden

• 225g (1 cup) rietsuiker
• 225g (2 cups) huishoudbloem
• 1 koffielepel (1 tspn) bakpoeder
• 1 koffielepel (1 tspn) baking soda
• een snuifje zout
• 115g (1 stick ofte 4 ounces) boter op kamertemperatuur (= zacht, maar niet vloeibaar)
• 2 grote eieren
• 120cl (1/2 cup) melk
• 2 soeplepels zure room
• 2 cl (2 tspn) vanille extract
• 1 koffielepel (1 tspn) kaneel
• 60 frambozen (jawel, ik heb er vijf per muffin gebruikt)

Zo gemaakt

Verwarm de oven voor op 190°C.

Haal de muffinvormpjes uit de kast, en stel ze klaar met de papiertjes erin. Leg in elke vorm reeds drie frambozen.

Meng bloem, bakpoeder, baking soda, kaneel, en zout in een kom.

Meng de suiker en de zachte boter in een andere kom tot een homogeen mengsel. Voeg de twee eieren toe. Normaal gezien scheid ik de eieren, en dan voeg ik de eigelen nu reeds toe. In een andere kom klop ik de eiwitten stijf (maar niet té), en die voeg ik er pas na de bloem voorzichtig bij.

Voeg de melk bij het mengsel, en de zure room. Meng goed, voeg dan het bloemmengsel toe.

Als u het eiwit van het eigeel hebt gescheiden, dan is nu het moment gekomen om ook het eiwit in het beslag te vouwen.

Verdeel het beslag over de muffinvormen, en duw dan nog een tweetal frambozen per vorm in het beslag.

Bak de muffins in een dertigtal minuten, tot ze lichtbruin zijn.

Smakelijk!