bij bosjes

Ze vallen hier bij bosjes, de collega’s. Of liever, ze vallen niet, maar gaan gekreund en krakensklaar als een boom met meer sneeuw op zijn takken dan hij eigenlijk kan dragen. Het ganse gebouw moet hier één grote incubator voor bacteriën en virussen zijn. Voorlopig blijf ik eraan ontsnappen –zelfs ondanks een ontmoeting met de aanrichter van ravages op maandag voor Het Project.

Mijn antidote is nog steeds de dagelijkse (over)dosis aan clementijnen/mandarijnen die ik uit mijn Express GB op het werk binnenbreng (ook bij Sandra blijkt dat te werken).

Maar hoe ontwijkt u het besmettingsgevaar?

3 gedachtes over “bij bosjes”

  1. mijn paardenmiddel is een of meerdere malen per dag een uitgeperste appelsien + citroen en voor de rest: beetje onbeleefd zijn en mensen geen hand geven maar gewoon goede dag zeggen; en zelf ook zo veel mogelijk proberen slapen om goed uitgerust de meer dan vier russen te lijf te gaan 🙂

  2. volgens mij zal diene aanrichter v de ravage binnen een paar uur ergens in centrum gent een massaal offensief openen wanneer wij altegader dicht opeen gepakt zitten :s

  3. Ik doe helemaal niks. Ik heb gewoon een ijzersterke gezondheid. Ik kan mij zelfs de laatste keer dat ik nog echt ziek geweest ben niet meer herinneren.

Reacties zijn gesloten.